Artykuły

Zaprawa nie powinna mieć wytrzymałości większej niż podłoże, ponieważ może to być przyczyną powstawania rys i pęknięć w murze, do pęknięć elementów murowych może także prowadzić zbyt dużą sztywność zaprawy cementowej.
Należy chronić elementy murowe, piasek, ścianę podczas wykonywania robót przed wodą, ponieważ jest ona potencjalnym nośnikiem soli rozpuszczalnych w wodzie i może wpływać na wystąpienie wykwitów solnych na elewacji.
Mieszanie zaprawy z użyciem ciasta wapiennego powinno przebiegać przy dodawaniu składników przy zachowaniu kolejności : woda, piasek, ciasto wapienne. Ogólnie, gdy stosujemy wapno w postaci ciasta wapiennego, to przed dodaniem go do składników suchych, należy go rozrzedzić wodą. W przypadku sporządzania zaprawy z użyciem wapna hydratyzowanego najpierw należy wymieszać suche składniki , a potem stopniowo dodawać wody do otrzymania jednolitej masy. Mieszanie mechaniczne powinno trwać ok. 3 minut.
Czas zużycia zaprawy wapiennej powinien być krótszy niż 8 godzin, a w temperaturze przekraczającej 25˚C krótszy od 4 godzin.
Czas zużycia zaprawy cementowo-wapiennej nie powinien przekraczać 5 godzin od chwili zarobienia, a w temperaturze powyżej 25˚C krótszy od 1 godziny.
W przypadku zaprawy cementowej, przy normalnych warunkach temperaturowych czas zużycia powinien być krótszy od 2 godzin, jeśli temperatura przekracza 25˚C zaprawa cementowa powinna być zużyta praktycznie zaraz po zarobieniu.

Jeśli chodzi o prędkość wznoszenia murów to najkrótszy czas od rozpoczęcia muru dolnej kondygnacji do rozpoczęcia na tym samym odcinku muru następnej kondygnacji przy wysokości - h [m] muru dolnej kondygnacji wynosi w dobach:
1. Dla zaprawy wapiennej przy - h:
a. mniejszym od 3,5 m - 7 dób
b. pomiędzy 3,5 a 5 m - 8 dób
c. pomiędzy 5 a 7 m - 9 dób
2. Dla zaprawy cementowo - wapiennej przy - h:
a. mniejszym od 3,5 mm - 5 dób
b. pomiędzy 3,5 a 5 m - 6 dób
c. pomiędzy 5 a 7 m - 7 dób

Uwagi wykonawcze związane z wykonywaniem robót tynkarskich przy zastosowaniu wapna hydratyzowanego.

Tynki najlepiej wykonywać w temperaturach powietrza + 15 do + 20ºC.
Czasem najodpowiedniejszym do wykonywania tynków zewnętrznych jest niezbyt słoneczna, wczesna wiosna lub jesień.
Należy je chronić przed raptownym wysychaniem, np. poprzez systematyczne skrapianie wodą 1 do 2 tygodni po ich wykonaniu.
Roboty tynkarskie prowadzi się w następującej kolejności:
- najpierw tynkuje się sufity,
- potem wykonuje się tynki wewnętrzne ścienne,
- na końcu tynki zewnętrzne budynku.

W przypadku wypraw stanowiących podłoże pod okładziny z płytek ceramicznych, zaleca się stosowanie tynków jednowarstwowych o grubości co najmniej 1 cm. Mogą to być tynki cementowo-wapienne lub zawierające gips. Powierzchnia tynków nie może być gładko zatarta ani filcowana. Wyprawy już wygładzone należy przed mocowaniem płytek zmatowić i oczyścić z powstałego pyłu. Zaleca się , aby wytrzymałość tynku na ściskanie wynosiła co najmniej 2,0 MPa, a w przypadku stosowania płytek ciężkich - co najmniej 2,5 MPa. Wiek tynków cementowo-wapiennych powinien wynosić, co najmniej 4 tygodnie.

Jeśli tynk ma stanowić podłoże pod tapety, to stopień równości i gładkości jego powierzchni powinien odpowiadać wymaganiom określonym dla tynków IV kategorii. W przypadku stosowania tapet ciężkich, mogących wywoływać naprężenia w tynku, zaleca się, aby wytrzymałość zaprawy tynkarskiej na ściskanie wynosiła co najmniej 2,0 MPa.

Przed przystąpieniem do wykonywania robót tynkowych powinny być zakończone wszystkie roboty stanu surowego, roboty instalacyjne podtynkowe, zamurowane przebicia i bruzdy, osadzone ościeżnice drzwiowe (za wyjątkiem tzw. ościeżnic regulowanych) i okienne, klamry, uchwyty itp. Wszystkie elementy zewnętrzne osadzone w ścianach i przechodzące przez wyprawę, powinny być skutecznie zabezpieczone przed korozją, aby nie następowało brudzenie tynków rdzawymi zaciekami.
Zaleca się przystąpienie do wykonywania tynków po okresie osiadania i skurczu ścian murowanych lub betonowych, tj. po upływie 2 do 6 miesięcy od zakończenia robót stanu surowego. Długość tego okresu jest zależna od rodzaju użytych materiałów i warunków schnięcia elementów.

Tynki należy wykonywać w temperaturze wyższej niż +5°C (pod warunkiem, że w ciągu doby temperatura nie spadnie poniżej 0°C). Roboty w niższych temperaturach można wykonywać jedynie przy zastosowaniu środków zabezpieczających.
Jednym z podstawowych czynników wpływających na jakość wykonanych tynków jest należyte przygotowanie podłoża, które zapewni jak najlepszą przyczepność zaprawy. Podłoże musi spełniać warunki odpowiedniej czystości, chłonności, wilgotności, równości, odkształcalności, temperatury.

Odporność elewacyjnych mineralnych wypraw tynkarskich na oddziaływania atmosferycznych można podnieść przez wymalowanie egalizujące. Polega ono na jednokrotnym pokryciu wyprawy tynkarskiej specjalną farbą silikonową lub krzemianową. Należy to zrobić możliwie szybko po zakończeniu początkowego okresu wiązania i twardnienia tynku, tzn. od 2 do 7 dni po jego nałożeniu. Wymalowanie to poprawia zdolność do samooczyszczania się powierzchni.

www.trzuskawica.pl